DÜNYA İMTİHANINDA;
-TAŞ DUVARLARI,
“-TAŞ MEDRESEYE” ÇEVİRMİŞTİ…
“YETİM-İ AKRAN” OLDUK.
Gönül pınarlarımdan;
-Gavurdağın Yiğidine...
-Can Selahattin Ağabeyime...
-Sevgili Arpacı Başkanıma...
Ahlak karakter şeref ve namus abidesi bir mümtaz şahsiyete binlerce selam, rahmet, mağfiret sana... Rabbim rahmet eyleye...Kabri pür-nur ola.
Dünya imtihanında taş duvarları medreseye çevirmişti ama kalbi taştan değil yakınen “şahitlik” ederim ki kalbi “merhamet” ile dopdoluydu.
Hayatta dünyanın merkezinde olmak önemli değil. Ülküdaşlarını seven ve kollayan insanların kalbinin merkezinde olmak önemlidir…
Ülkücü mücadelenin 1980 öncesine bazı çevreler tarafından Ülkücü Hareket’i “vurdulu kırdılı mücadele" denilmesi bizi ziyadesiyle müteessir etmekteydi.
-İnsanlar vardır, tarihe yön verirler.
-İnsanlar vardır, tarihin önünde giderler.
-İnsanlar vardır, yaşarlarken de ölürlerken de tarih yazarlar.
12 Eylül öncesinin ülküdaşlarımız
ve rahmetli Selahaddin ARPACI Başkanımız işte böyle güzel insanlardandı.
Yolu bir şekilde Ulucanlar’a düşen herkes üzerinde hakkı vardı...Bir dava adamı şuuruyla size elinden geldiğinin ötesinde yardımcı olur, taş duvarlar arasında sahip çıkardı.
Dil-tarih’li ülküdaşlarımla Ulucanlar/2.Koğuşa geleli bir hafta olmuştu.
Bana yattığı ranzanın yanında;
“-Bak Ali’m... Seni yönetime Ankara Ocağı yöneticisi olarak almıyorum... Ben seni yönetime hatta yardımcılığıma tatlı dilin, güler yüzün ve koğuştaki arkadaşlarla sevgi saygıya dayanan davranışların sebebiyle alıyorum” deyişi hala kulaklarımda.
Gönlümün Şeyh Edâbalisi Gavurdağlı babama yine hak verdim. Rahmetli babam derdi ki;
“-El adamı uzaktan bakar;
-İnce ince tartar oğlum.”
Arpacı Başkanımın arkasında
“safta” durmamız hala dün gibi…
Koğuş avlusundaki o meşhur namaz fotoğrafı Milliyet Gazetesinden Ulucanlar’a röportaja gelen iki gazeteciden biri olan Emin Çölaşan tarafından habersiz çekilmişti. (1978)
Ankara/Ulucanlar'da güzel insan, başkanımız Selahattin Arpacı'nın imamlığında "vakit namazlarını" kılarken ancak Cuma namazını cami olmayınca kılamıyorduk.
Gönüldaşlarımın tatlı dilleri, güleryüzleri ve sevgi-saygıya dayanan samimiyetleri sayesinde Ulucanlar; TAŞMEDRESEYE dönüşmüştü. Ama cuma günleri taşmedrese, ZİNDAN oluyordu.
Koğuşa çekilip, tavanı seyrederken pencerenin kenarına konan kuşa
imrenip ;”keşke şu kuşun yerinde ben olsamda HACIBAYRAM'DA yine Başbuğumun arkasında arkadaşlarımla Cuma namazını kılsaydım" diye düşünürken, Arpacı başkanımın “Ali’m gel yeni biten tablomu sana göstereyim" sözüyle kendime gelip, yönetimde bereber olduğumuz rahmetli şehidimiz Ali Bülent Orkan ve Davut Haskırış ağabey ile tabloları seyredip,“Başkanım bu tablo HASRET-TÖRE ve GENÇ ARKADAŞ’da yayınlanır.”
Gerçekten başkanımızın tabloları Ülkücü Hareketin tanınan dergilerinde yıllarca yayınlanmıştır.
İçerden çıktıktan sonra Konya/Meram Bağları’nda ailecek bir Cuma günü misafir ettiğimde Ulucanlar’daki bu durumdan bahsettiğimde her ikimizde derinlere dalıp gittik.
Vefatından iki gün önce moral olsun diye telefonda birlikte yaşanmış yılların samimiyetiyle ona takıldım;
“-BAŞKANIM…
ÖNÜMÜZDEKİ DÜNYA OKÇULUK FEDERASYONU BAŞKANLIK SEÇİMİNDE ADAYMIŞSIN” dedim…
Biraz güldü...”Can Ali’m dermanım yok” deyince içim cızz etti…Telefonu kapayınca birkaç dakika etkisinde kaldım..
Sabah namazında Sevgili Ruhi Ersoy Hoca’mızdan kara haberi almıştım..
Son iki yıldır dava büyüklerimiz, gönüldaşlarımız bir bir ebediyete irtihâl ediyorlar.
Yıllar öncesini hatırlıyorumda…
Günlük yazdığı gazetedeki arkadaşları rahmetli Ahmet Arvasi ve Ayhan Songar Hocalarımız arka arkaya vefat edince Ahmet Kabaklı Hoca yazdığı makalesinin başlığını;
“YETİM-İ AKRAN OLDUK” yazmıştı.
“İnandığı davayı yaşamanın yeri
ve zamanı yoktur.” diyerek taş duvarları Taş Medreseye çeviren 12 Eylül öncesinden başlayarak uzun yıllar cezaevinde kalan ve taş medreseli ülkücülerin ve ülkücü hareketin simge isimlerinden olan Avukat Selahattin Arpacı 28 Ocak 2020 tarihinde hayatını kaybetti.
Taş Medreseli ülkücü merhum Selahattin Arpacı ağabeyimizin vefatının yıl dönümünde rahmetle anıyoruz.
Ülkücü şehitlerimize, kendisine ve Türk İslam Ülküsüne gönül vermiş ahirete intikal etmiş gönüldaşlarımıza Allah’tan rahmet diliyorum.
Sevgili Ağabeyim/Başkanım Selahattin Arpacı'yı rahmet ve özlemle anıyorum.
Ruhu şad, mekanı cennet olsun inşallah. “SEVDA” derecesinde sevdiği; DEVLETİMİZ ve MİLLETİMİZ VAR OLSUN.
SÖZÜN ÖZÜ….1970'lerdeki ülküdaşlarımın mücadelesi bir kahramanlık destanıdır. O yıllarda ülkücü mücadelede yer almış olanların hepsi birer kahramandır.
1970'li yıllarda o şanlı mücadelenin içinde yer almış olmaktan her zaman gurur duydum.
Bu durum benim en şerefli mirasımdır.
Çok şükür ki…Türkiye’nin siyasi ve sosyal tarihinin en önemli (12 Eylül öncesi/1975-80) dönemlerinden birisine tanık olmuşuz...
Çok şükür ki…Anadolu’muzun,
Türk Milletinin güzel gençleriyle
aynı dönemi yaşamışız.
O YILLARIN…HAYALİ, DOSTLUĞU, YAŞANMIŞLIĞI VE ÜLKÜDAŞLIĞI CİHAN DEĞER.
Dava ve ülkü arkadaşlarımıza karşı bitmeyecek bir vefamız, eksilmeyecek bir muhabbetimiz vardır…Her vakit duamız odur ki;
Hak etmeyeni sevdirme bize Yarabbi.
Öyle yapmacık sevgiler, göstermelik saygılar pek tutmaz Ülkü Ocaklının yüreğinde…Ülkücü sevdimi “yürekten” sever….Yürek başka birşey…
Popüler kültürün dayatmalarını pek göremezsiniz BOZKURT Yüreklerde.
Ülkü Ocakları…Mazinin iftihar edilecek övüncünü atiye taşıyan kutlu bir kervanı menzile ulaştırmaya ant içmiş vatan evlatlarının ilk göz ağrısı, ilk sevdası, ilk mekanıdır.
Sevgili Galip Erdem Ağabeyimiz
der ki:
“Türk Milletini sevmekte birleşenler, birbirlerini sevmekte de birleşmeye mecburdurlar.”
28-Ocak-2024
Tarih Öğretmeni
Ali KUZENCİK
