Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesinde, klasik edebiyatın en köklü eserlerinden biri olan “Leyla ve Mecnun”un roman türü bağlamında ele alındığı bir konferans gerçekleştirildi. Akademik ve edebî düşüncenin iç içe geçtiği programda, metnin anlatı yapısı ve türsel niteliği üzerine kapsamlı değerlendirmelere yer verildi.

Konferansın açış konuşması, ASBÜ Türk Dili ve Edebiyatı Bölüm Başkanı Prof. Dr. Turan Karataş tarafından yapıldı. Konuşmada, bu tür ilmî ve kültürel etkinliklerin dersler kadar önemli olduğu vurgulandı. Akademik üretimin yalnızca sınıf ortamıyla sınırlı kalmaması gerektiği ifade edilirken, düşüncenin paylaşılması ve sözün çoğalmasıyla birlikte anlam dünyasının da genişlediği dile getirildi. Edebiyatla kurulan ilişkinin bir heves değil, sorumluluk bilinciyle yürütülen bir emek alanı olduğu üzerinde duruldu.

Programda konuşmacı olarak yer alan Dr. Mehmet Kahraman tarafından, Fuzuli’nin “Leyla ve Mecnun” eseri roman kavramı çerçevesinde ele alındı. Çalışmanın çıkış noktasının, 1995 yılında Konya’da düzenlenen bir sempozyum sürecinde şekillendiği ifade edildi. O dönemde “Leyla ile Mecnun roman olabilir mi?” sorusunun zihinde belirdiği, eserde olay örgüsü, kişiler ve zaman unsurlarının dikkat çekici biçimde yer aldığı aktarıldı. Sunulan bildirinin olumlu karşılanmasının ardından roman kavramı üzerine uzun soluklu bir düşünme ve çalışma sürecine girildiği belirtildi.

Altı yıl süren bu akademik emeğin sonunda, “Leyla ve Mecnun”un roman olarak değerlendirilmesi gerektiği düşüncesine ulaşıldığı ifade edildi. Eserin sınırlı sayıda baskı yapmış olmasının dikkat çekici olduğu vurgulanırken, metnin “mesnevi” adıyla anılmasının, günümüz okuru için mesafeli bir algı oluşturabildiği dile getirildi. Bu noktada, klasik eserlerle çağdaş okur arasında daha anlaşılır bir dil kurulmasının gerekliliğine işaret edildi.

Konferansta ayrıca, “Leyla ve Mecnun”da yer alan birçok anlatım tekniğinin postmodern romanla örtüştüğü değerlendirmesi yapıldı. Mecnun karakterinin, Fuzuli’nin düşünsel ve ruhsal dünyasının bir yansıması olarak okunabileceği ifade edildi. Klasik edebiyatın yalnızca geçmişe ait bir miras değil, modern anlatı biçimleriyle birlikte yeniden okunabilecek canlı bir kaynak olduğu görüşü paylaşıldı.

Program, edebiyatın zamana direnen gücünü ve metinler arası sürekliliğini ortaya koyan akademik katkılarla tamamlandı. Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesi çatısı altında düzenlenen konferansın, klasik Türk edebiyatına yönelik yeni okuma biçimlerine kapı aralayan nitelikli bir düşünme zemini sunduğu vurgulandı.