Üzerimde emeği çok olan ve hakkını asla ödeyemeyeceğim insandır merhum Prof. Dr. İsmail Ünver hocamız.
Üzerimde emeği çok olan ve hakkını asla ödeyemeyeceğim insandır merhum Prof. Dr. İsmail Ünver hocamız. O'nun vefatının 10. yılı... Biz hocamızdan razıydık, Yüce Allah da ondan razı olsun.
Ankara Üniversitesi DTCF Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünde 4 yıl öğrencisiydim; hep öğrencisi kaldım.
Ömür boyu öğrenmek için hep öğrenci olmaya, öğrenci kalmaya devam ediyoruz.
Mecburi dersler dışında seçmeli dersleri de ondan almayı tercih ettim.
Osmanlı Türkçesini okumayı yazmayı çok güzel öğretti.
Tezimi hazırlarken unutulmaz hatıralar oluşmuştu.Yanlış okuduğumuz elyazması eserlerin doğrusunu bulunca beraber güldük. Kimi zaman "kocaman adamlar"ın bile bazı eserleri nasıl da yanlış okuduğunu gördük. Sonra biz düzeltip doğrusunu okuduğumuzda gurur duyduğunu söyledi...
Ciddi bir insandı. İşinde ve tavrında hep ciddiydi. Müthiş bir hafızası vardı. 150 kişilik sınıfta kimin olmadığını fark edecek kadar öğrenci isimlerini unutmayan iki hocamızdan biriydi...
Mezun olduğum gün bana verdiği ödül diplomadan daha değerliydi. Bugünkü mesleğimi edinmemde İsmail Ünver hocamın emeği ilk sıradadır. Sonra Zeynep Korkmaz, Hasibe Mazıoğlu, Hamza Zülfikar, Doğan Aksan, Mustafa Canpolat, Ramazan Kaplan, Hasan Özdemir, Cem Dilçin, İsmail Parlatır, Olcay Önertoy, F. Sema Barutçu Özönder...
Sonraki yıllarda beni manevi olarak hep desteklediler.
Vefat edenlere Allah rahmet eylesin, yaşayanlara sağlıklı ve uzun ömürler diliyorum.
Akademik hayatımızın yolunu açan Ünver hocamdı.
Çalıştığım kurumda ziyarete geldiğinde gurur duyduğunu söylediğinde ilk defa gözlerinin dolu olduğunu gördüm. Bir bayramda tebrik etmedim diye hafif darıldığını anladım ve mazeretimi kabul etti...
Aslında duygularını hiç de belli etmeyen sert biri gibi göründü…
Sevdiklerine karşı ilgisi bambaşkaydı.
Emekli olduktan sonra vefasızlık edenleri arada bir söylerdi... Ama "Onların da vardır elbet bir sıkıntıları... Dünya hâli bilinmez ki evladım..." derdi.
Sevgide sadakattir vefa... Dua ise Allah'a sığınmadır... Çocuğun anne kucağında kendini güvende hissetmesi gibi... Dua eder, dua bekleriz der idi. İyilikler dergâhından geçmiş bir hocamdı...
Sağlığında kütüphanesini Türk Dil Kurumu Kütüphanesine bağışlamış olan hocamızın Allah mekânını cennet eylesin. Her duamda adı ve yeri vardır. Allah ondan razı olsun.
Tanrı Dağları'ndan...
Muhittin Gümüş
26.01.2025
