Taş Medreseli Ülkücüler Genel Başkanı Mehmet Yamtar Çelik, şehadetinin yıldönümünde okulda, sınıfta, davada ve kavgada yol arkadaşı Ülkücü Şehidimiz ERCÜMENT YAHNİCİ ile ilgili olarak duygu dolu bir paylaşımda bulundu.

"Ben Yamtar ismimle müsemma bir hayat sürmeyi hep diledim. Ancak Nihal Atsız’ın Bozkurtlar romanında tasvir ettiği güçlü, kuvvetli "Yüzbaşı Yamtar" karakteri, o yıllarda tam manasıyla Ercüment’te ete kemiğe bürünmüştü" diyen Taş Medreseli Ülkücüler Genel Başkanı Mehmet Yamtar Çelik duygularını şöyle dile getirdi:

"Ülkücü Şehidimiz
ERCÜMENT YAHNİCİ
....
Ercüment;
Başbuğ Alparslan Türkeş’in has evladı,

Ercüment;
Bilge Liderimiz Devlet Bahçeli’nin öğrencisi,

Ercüment;
okulda, sınıfta, davada ve kavgada yol arkadaşım…

Meydanların, sokakların ve pusuların bileği bükülemeyeni,
Başkent’in Deli Boğa’sıydı.

Yiğitliğiyle tarihe geçen bir Koca Seymendi.

Dost için güven, düşman için korkuydu.

Tek başına kalabalıklarla baş edebilen,
Kürşad cesaretinde bir kahramandı.

Bükülmez bir bilek, yorulmaz bir iradeydi.

Ben Yamtar ismimle müsemma bir hayat sürmeyi hep diledim.

Ancak Nihal Atsız’ın Bozkurtlar romanında tasvir ettiği
güçlü, kuvvetli "Yüzbaşı Yamtar" karakteri,
o yıllarda tam manasıyla Ercüment’te ete kemiğe bürünmüştü.

Ercüment; teşkilatı ve teşkilatçılığı hayatının her alanında üstün tutardı.

Öyle ki; okulumuzda bir kıza gönlünü kaptırdığında,
ben okul başkanıyken,
arkadaşlık etmesinde teşkilat açısından bir sakınca olup olmadığını soracak,
teşkilat onayı isteyecek kadar teşkilatını hayatının her alanında üstün tutardı.

İnandığı davanın teşkilatlanmasında daima en ön saftaydı.

Ülkücü Memurlar Derneği ÜLKÜM’de yöneticilik yaptı.

Rahmetli Halide annemizin ifadesiyle:
“Okurdu, çalışırdı, hiç yorulmazdı.”

Bitmek bilmeyen bu enerjisiyle
Milliyetçi Türkiye’nin kara sevdalısıydı.

Böyle bir yiğitle yüz yüze vuruşmaya cesaret edemeyenler,
evinin önünde kahpe bir pusu kurdular.

27 Aralık 1979 sabahı, Ankara’da,
evinden çıktığı anda;
anne ve babasının gözleri önünde,
vatan haini bir grubun silahlı saldırısıyla
sırtından vurularak şahadet şerbetini içti.

Başbuğumuz Alparslan Türkeş’in ardından söylediği
yüreğimizi dağlayan sözler hâlâ kulaklarımızdadır:
“Ercüment… Aslan gibi bir yiğitti.
Benim elimde yetişmişti, çok severdim.
Pırıl pırıl bir çocuktu.
Annesi balkondan yolcu ederken,
hainler anasının gözü önünde şehit ettiler.
Mezara indirirken başındaydım…
Mezara bile sığmadı yavrum…”

Değerli dava arkadaşlarım;

Ercüment Yahnici ve onunla birlikte şehit düşen ülkücü yiğitler,
bir kavganın tarafı olarak değil;
Milli Devlet, Güçlü İktidar anlayışıyla
Türk milletini mutlu yarınlara taşımak,
Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni yüceltmek
ve Türk Dünyası’yla buluşturmak ülküsüne inandıkları için
toprağa düştüler.

Onlar kavga etmeye değil,
bu milletin başını eğdirmemeye talip oldular.

Mertçe çarpışamayanlar tarafından
kahpe pusularda, arkadan ve sırtlarından vuruldular.

Taş Medreseli Ülkücüler olarak bizler biliriz ki:
Şehitler ölmez, yalnızca emanet bırakır.

Ercüment Yahnici’nin emaneti;
bir isim, bir hatıra ya da bir mezar taşı değildir.

Onun emaneti;
bu davanın ahlâkı, disiplini,
fedakârlığı ve hesapsızlığıdır.
Bugün görevimiz;
onu yalnızca anmak değil, anlamaktır.

Ülkücülüğün ikballe ve makamla değil,
şerefle ve ölümüne sadakatle ölçüldüğünü unutmamaktır.

Taş Medrese’nin taşını, sabrını ve vakarını koruyan
dava arkadaşlarımıza Allah sağlıklı ömürler versin.

Şehit Seymenim,Ercüment Yahnici kardeşimin ruhu şad, mekânı cennet olsun.

Mehmet Yamtar Çelik
Taş Medreseli Ülkücüler Genel Başkanı