Yarım asırlık bir yürüyüş bu..
Geçmişinde hüzün de var sevinç de..
Bazen coşkulu bir şölen gecesinde birlikte olduk,
Bazen ise haksızlıklara isyan mitinginde..
Bazen başarılarla sevindik,
Bazen bir Ülküdaşımızı son yolculuğuna uğurlarken musalla taşının yanında,ya da bir tabutun altında göz yaşı döktük..
Bazen ocaklarda sohbet ederken yudumladık demli çaylarımızı,
Bazen zindanlarda demlenmeye fırsat bulamamış çaylarla muhabbet kurduk.
Hep dost olduk,
Gönüldaş olduk,
Ülküdaş olduk..
Ekmeğimizi paylaştık,
Kaderimizi paylaştık,
Hücreleri paylaştık..
En büyük sermayemiz sevgi oldu.
Ülküdaşlık ruhu içinde Ülkücüyü ve Ülkücülüğü sevdik.
Bedel istendiğinde bedel ödedik.
Can istendiğinde can verdik.
Ama asla birbirimizi sevmekten,
Ülkü Ocaklarında dava adamı olmaktan,
Milliyetçi Hareket Partisinde davaya hizmet adamı olmaktan..
VAZGEÇMEDİK,
SON NEFESİMİZE KADARDA VAZGEÇMEYECEĞİZ.
BAŞKADA BİR GAYEMİZ OLMADI OLAMAZ.
TAŞMEDRESELİ ÜLKÜCÜLER
