Bugün sosyal medyada beni kahkahayla güldüren akıllı bir çocuğun annesiyle konuşmasını dinledim. Bu harika bir şey yahu dedim. Dil, üslup, hitabet, zekâ, özgüven... Hepsi var..
Annesine telefon eden 4 yaşındaki çocuk:
-Anneciğim! Öğretmenim pazartesi günü seni okula çağırıyor.
Anne:
-Peki neden?
-Öğretmenim konuşurken ben de yanımdaki arkadaşımla konuştuğum için beni uyardı. Ben ders anlatırken konuşma lütfen dedi.
-Peki, sen ne cevap verdin?
-Öğretmenim, ben konuşurken siz neden ders anlatıyorsunuz? dedim. Bunun için o da "annenle görüşmem gerekiyor" dedi.
Beni etkileyen çocuğun özgüveni ve üslûbu... Bunu annesine anlatırken de son derece sevimli bir tarz ve eda ile ifade ediyor.
Tarz, eda... Üslubun tâ kendisi...
O ses tonunda ukalâlık yok. Gayet masumâne edasıyla söylüyor çocuk.
Aynı sözler, aynı diyalog bir ergen çocukla veya lise öğrencisiyle yapılsa nasıl bir sonuç çıkacağını düşünemiyorum. Zaten öğretmen otoritesinin kaybolduğu bir dönemde böyle bir rolü yukarıda bahsi geçen 4 yaşındaki çocuğa yakıştırabiliriz. Çok da tatlı bir tebessümle dinleriz.
Anne, çocuğu dinlerken de son derece saygılı, yermek veya övmek gibi bir tarzı tercih etmiyor. Onu ciddiye alarak dinliyor. Belki de öğretmeninin telefonundan konuşuyordu…
Çocuklar kadar masum, günahsız ve hesapsız bir ruhla yaşayan herkese her sabah bir tatlı tebessüm bin vuslata bedel olsun.
Herkese hayırlı bir gün diliyorum…
Tanrı Dağları'ndan selamlar gönderiyorum
Muhittin Gümüş
07.12.2025
