60'lı yılların sonu, 70'li yılların henüz başı..
Ankara’da Gençlik Parkı ve "Şişman"..
Şişman'ı bilmeyenler bir,
Şişman'a uğramayanlar dondurmasını yemeyenler bin pişman..
***
Opera girişinden, Lunapark'a doğru yürüyüş yolunda, çocukların koşa koşa gittikleri bir noktadaydı Şişman..
O kocaman gövdesi ile minik yüreklerine sevgilisi olmayı başarmış inanılmaz bir mucize insanıydı Dondurmacı Şişman!..
***
Ve, "Ankara’nın taşına, gözlerinin yaşına" bakmaya değil, bir umuda koşmaya gelmişti Antepli Edip..
O çocuklar gibi koşamıyordu..
Çocuk yaşında, çocukluğun tadını yaşayamamış, akranları ile oyun bile oynayamamıştı..
Ürkek, çekingen, yaşama kırgındı.. Ama gönlündeki çocuk çıkmıştı birdenbire; dondurmacıyı ve ona koşan çocukları görünce!..
***
Bir eli ile, kısa kalmış bacağına destek vererek koşmaya çalıştı..
Birkaç küçük adımdan sonra etrafına baktı..
Kimse kendisinin farkında değildi..
Umutlandı, güçlendi, hoplaya zıplaya ulaştı Şişman'a..
Şişman ve dondurmaya koşan çocuklar ona en büyük ilhamı vermişti..
3. sınıf pavyonlardan, tahta sandalyeli çay bahçelerinden çıkıp hayallerine yürümek için mücadele eden Edip Akbayram'ın "başarıya koşma gücü"nün başlangıç noktası olmuştu Gençlik Parkı ve Dondurmacı Şişman..
***
Sonrasında hiç yılmadı, bedenindeki eksiklikleri sesinin ve yüreğinin gücü ile yok edip insanlığın gönlünde yücelmeyi başardı..
O'nun hikayesini bugün, yarın ve sonraki günler çok kişi kaleme alacak, o mangal gibi yürek taşıyan, "kocaman hedefli" adamı anlatacaklar..
Adana'nın kasvetli gazinolarından baterist "Gollik Memed" ile birlikte çıkıp, Ankara’nın sosyetik gece kulüplerine kendine özgü şarkılar söyleyen Edip Akbayram'ın bu dondurmaya koşma hikayesini kimse anlatmayacak..
***
Önce Dondurmacı Şişman göçtü bu yaşamdan, arkasında boynu bükük çocuklar bırakarak..
Sonra “Gollik Memed”, kalbine yenildi, gülümseyerek gitti; dostlarını, arkadaşlarını, umutlarını bırakarak..
Yıllar yılı, "Güneşli günler göreceğiz" diye, korkudan kabuğuna çekilmiş ruhlara, "umut" aşılamaya çalışan bir mucize insanı, Edip Akbayram'ı da kaybettik; baharın ilk günlerinin tadını yaşayamadan..
Ruhun, güneşli yollarda huzur bulsun Edip Ağam, "Yoorum!", can kardeşim..
Dondurmacı Şişman bekliyor kollarını açmış, seni bekliyor, Gollik Memed ile birlikte..
Unutmadık, unutmayacağız..
