Gönlümüzde kıymetle yer edinen öyle dostlarımız oldu ki, başladığı noktadan çizgisini zerre bozmadı. Yeri geldi yanımızda dağ gibi sağlam durdu, yeri geldi gökyüzü gibi gönlümüzü kapladı. Onların hakkı hiçbir zaman ödenmez…
Sevdiğimiz insanların varlığına teşekkür ederken “Eksik olma” deriz. Yani “varlığın çok güzel, anlamlı ve her daim yanımda ol” manasında çok sıcak bir ifadedir. Bazen de bu hayatta öyle vefasızlıklar, nankörlükler yaşarsınız ki gidenin eksikliği aranmaz üstelik yokluğuna şükür edersiniz.
Gerçek dostu-düşmanı sana en iyi gösteren bazı zor anlar vardır. Çok ince bir noktadır o anlar… İşte hafızan o anlarda yaşananları şerit gibi gözünün önünden geçirir. Dost kim? O zaman anlarsın. Bu haller için “Dost ise düşünme, yol ver; dost değilse bekletme, yol ver.” diye boşa demediler herhalde…
Hani derler ya: Her insan huzur verir; kimi gelince kimi gidince… Varlığı huzur veren insan gönülde dost makamındadır. Gidince huzur veren ise artık rolünde tıkanan ve final sahnesini oynayıp gidendir.
Dost kimdir bilir misin? Sevincine ortak olduğun, üzülmesini istemediğin, tarifi imkansız sevginin sahibi, vazgeçemediğin insanın ta kendisi.
Bizim de “gelince” huzur veren çoklarımız, “gidince” huzur veren fazlalıklarımız oldu. Hayatımızda yer edinen artan ile eksilenler de böylelikle bize hep tecrübe oldu. Gönlüne dokunduğun “elini” inkâr ediyor, yolunu açtığın “yolu” inkâr ediyorsa, bu durum belki de karşı tarafın seninle ilgili “Eksik ol” temennisidir.
Bir dua gelir bir dostun can evinden, derdine derman, iyiliğine ferman olur da sen bilemesisin… Bir dua gelir bir sevenin sesinden, nefesinden, daralan yüreğini rahatlatır, ferahlatır da sen fark etemezsin…
Umarım herkes bu dünyada temennisini yaşar. Hasleti tüketene, erdemi yitirene, vefayı unutana fazla söz, kelamın israfıdır. “Eksik olma” dediğimiz dostlara selam olsun. Onların hakkı hiç bir zaman ödenmez. Dost olanlara, dostça kalanlara, dostundan güler yüzünü ve dusını esirgemeyen dostlarımıza selam olsun…
Zakir Tercan
