Lefkoşe
1995...
Resme göre soldan ilk üç kardeşimiz Afgan Hazara Türkleri.
Onlarla tanışmam hikayemiz okul yılları ama biz onların hayat hikayelerini detaylı bilirken onlar ilk karşılaştığımızda "İslami" bakış açılarından bize düşmanlık ediyorlardı.
Onlara göre bizler kurda tapan putperest kılıklı insanlardık.
Boyunlarına puşi takar, okulda puşili soyduzlarla beraber hareket ederlerdi.
O poşili marksist zibidiler bunları yanlarına çekmek için dini kullanıyorlardı.
Çünkü bu Afgan kardeşlerimiz 17 kişiydiler ve zaten savaş ortamından okumaya gelmişlerdi.
O hain puşililer bunları yanlarına çekince bize karşı silah olarak kullanacaklardı.
Olmadı, başaramadılar.
Çok zor olmadı bu zehirlenmesinden bu kardeşlerimizi kurtarmak ve kendi saflarımıza katmak, çünkü kanlarında zaten vardı.
Bu anımı niye mi anlatım !?
Türk dünyasının yolunun ne kadar çetin olduğunu bu olayı yaşarken daha o çağlarda anlamıştım.
Günümüzde dahi halen Türklük mefkuresi daha anlaşılmamış ve Türk Dünyasının ortak zihin birliği kurulamamıştır.
Yolumuz uzun ve çetin... Ama başaracağız, başaracağız, başaracağız....
Fotoğrafta baştan ikinci Kürşat yeleli sarışında benim.
Anılar bizim kimliğimizdir.
Kimliğimiz şerefimizdir.
Dün, bugün, yarın o şerefe sahip çıkmaya and olsun.
