GÜNÜN ANLAM VE ÖNEMİNE GELSİN....
DÜZGÜN`ce DESTAN!
Gel gardaşım gel hele az dertleşelim
Şu amansız dünyaya sinemizi deşelim
Bak hele şu aleme taşa dönmüş sineler
Güzelim vatanıma pineklenmiş pireler
Bir `barış` türküsüyle vatanım bölünmekte
Gündüz çiçek dağıtan gece kanım dökmekte
Soysuzlar koro olmuş varlığıma kast eder
Bu kastı görmez millet salonlarda dans eder
Uğrunda canlar verip toprağıyla kaldığım
Kanımın pahasına destanını yazdığım
Hürriyet dediğim en mukaddes nimeti
Edirne`den Kars`a bu güzelim cenneti
Hainlerin gücüyle birlikte bölmek için
Ay yıldızlı bayrağı tarihe gömmek için
Taş atan var, söz atan var, can atan var
AB`ye ABD`ye Rus`a Fars`a satan var
Bunun için düşmanın kucağına oturan var
Kıblesini üç kuruşluk servete çeviren var
Bir vazife uğruna kimliğinin satan var
Bunlar az da değil bir sürü şarlatan var
Bastığı toprakları para gören pul gören var
Dinini de satan var donunu da satan var
Ya huu yetmiyor bunlar vatan vatan da
Esrar satan da var vatanda karı satan da
Şu üç günlük dünyada insanını satan var
İnsanı millet yapan vatanını satan var
Nerden gelir bu satkınlık bu toprağa
Satkınları asmalı ibret için çarmığa
Öyle kolay ölüm yok tuğlar şaha kalkmalı
Töreler konuşmalı Hanlar artık susmalı
Arkadan kim vurmuşsa kınalı kuzuları
Kuzuya vefa için etleri doğranmalı
Biz bu vatanı öyle salonlarda kurmadık
Elif kız kağnısıyla geceye pusatlandık
Yedi koldan geldiler yediler canımızı
Körpe yataklarında vurdular yavrumuzu
Bir ondokuz mayıs sabahı hakikat yola çıktı
Samsun`dan tüm dünyaya istiklali haykırdı.
Ses verdi buna millet gafletinden uyandı.
Maraş kahraman oldu Urfa şana boyandı
Fırat, Diçle, Sakarya kıvrım kıvrım akında
Ağustos şaha kalkmış düşman deniz altında
Yirmidokuz Ekim`de güneşle uyandık biz
Canımızla kanımızla bu destanı yazdık biz
Delinse yer, çökse gök artık bu böyledir
Dokuz başlı ejderha derdinden ölmektedir
Ey şimdi ejderhayı diriltmek isteyenler
Bozkurtların yurdunda çakal sesi ürenler
Biliyoruz değişmez göreviniz işiniz
Zaman değişse bile kırılacak dişiniz
Hadi gelin dört koldan dokuz canlı korkaklar
Kılıçlar kından çıksın bu imanı kim boğar
Mevla`nın hikmetinde hakikat var olacak
Mete`den Atatürk`e bu nesil hep kalacak
Hürriyetin aşkını zindanlarda kurduk biz
Al bayrağa rengini kanımızdan verdik biz
Hilal`i gökyüzüne tekbirlerle çektik biz
Mazlumun ahı için zalimleri vurduk biz
Zannetmeyin tükendik sessizlik aldatmasın
Hele çıkın meydana masum canlar yanmasın
Bu milletten yeniden başta çıkar Başbuğ`da
Vatan için kan döken can da çıkar cankız da
Ulusun Börteçine görürsünüz siz soyu
Ergenekon`dan çıksın anlarsınız Bozkurt`u
Senin bakışın hain senin sözün de hain
Hainliğen dur diyen bil ki +olacak şahin
Kim bu millete olacaksa bir gün baş
Başından vaz geçmeli gözünden akmadan yaş
Arkadan çok sokacak onu yılan engerek
Yiğitlik kolay değil ölümlerle dans gerek
Kurt dansında millet yiğidini bulacak
Asırlık soysuzları kanlarında boğacak
Ey benim asil kanım ey benim yetim halkım
Ey yer altı şehidim ey yer üstü yiğidim
Ben bir garip şairim destanı böyle yazdım
Anam, atam, ceddime sevgimi böyle kazdım
Bu destanı elbet bir nesil anlayacak
Belki de bu destanla bir nesil canlanacak
Bu Düzgün`ce destanım haine ikaz olsun
Bu vatanı bölenin soyu sopu kurusun
Bir Selçuk`lu Türküyüm istiklalin sesiyim
Binlerce yıllık tarihinin bir garip askeriyim
Yetim yüreğim her an Türkiye diye atar
`Türkiye Türk`ün`derim kansızlar buna çatlar
Göğsümde et yığını `tık tık` atar hayata
İçimdeki aşk`ın sesi `Türk Türk`atar vatana
Tükenmez bu toprakta istiklal destanları
Tükenmez bu toprakta istiklal yazarları
Yaşasın Edirne`den Kars`a milletimin eseri
Yaşasın Altaylar`dan Tuna`ya Türk`ün medeniyeti
Selçuk Düzgün