Seni sevmek meydan okumaktır
Meydan okuyorum o zaman
Sevdasız namludan çıkan kurşuna….
Meydan okuyorum taşa toprağa…
Ey Turan bakışlı kurt öfkeli yar…
Bildiğim dağların rüzgarlarında
Saçlarına dokunan nefesimi arıyorum…
Senin gözlerinde hangi dağın dumanı var
Bilmiyorum..
Saçlarında hangi ovanın rüzgarı eser..
Duymuyorum…
Sevdasız dağları düz bildik,
Aşkın esmediği ovaları ırak…
Kızılay meydanında yürüyordum
Ölmeye bir adım mesafede
Gidilecek yollar bitmişti…
Vaktin dakikaları halsiz…
Kalabalıklar yüzüme bakıyordu…
Kendime meydana okudum…
Dostlar dedim… dostlar duyun beni
Benim kefenim tek kişiliktir
Ölüm bile sığmaz içine..
Bir tek kumru bakışlının sevdası sığar…
Seni sevmek meydan okumaksa..
Meydan okuyorum ulan…
Sevdasız namludan çıkan kurşuna….
***
Ben bu şiirden gidiyorum
Namludan çıktı bir kez serseri kurşun
Camdan bakan güvercin biliyor
Sonra alnımın değdiği seccade de duydu
Ettiğim bir duada…
Arkama dönüp bakacak bir şeyim yok
Tahta bir olukta yıkanacak bir beden
Çivisiz bir tabutta bir kefen…
Ben bu şiirden gidiyorum…
Demli bir çayın kokusunu
Son kez çeker gibi içime
Kumru bakışlarını öpüp düşümde..
Çok görme gitmeyi bana
Madem ki; beklediğim bahar gelmeyecek
Bir kez gideceğim üstelik
Üstelik çiğdemler açsa da gelmeyeceğim.
Serseri kurşun çıktı namludan bir kez
Vurmadan bir yüreği geri dönmez….