Eskiler "Lafın tamamı aptala söylenir" derlerdi.
Bu demektir ki; aptallar laftan anlıyorlarmış.
Biraz zahmetli olsa da, emek ve çaba gerektirse de.
Ancak öyleleri de var ki; sözün tamamı defalarca anlatılmasına, olayların defalarca yaşanmış olmasına rağmen anlamıyorlar, anlamamakta da ısrar ediyorlar.
Gözlerinin önündeki gerçekleri göremiyor, sağır sultanın bile duyduğunu duyamıyorlar.
Bunlara ne demeli bilemedim!
Anlaşılan varsa yoksa inatları…
Akıllarını teslim ettikleri nefisleri…
Oysa Yüce Allah’ın insan oğluna verdiği en büyük nimet akıldır. Rabbim akıl verdi ki bir sözü konuşmadan önce düşünelim, bir hareketi yapmadan önce iyice tartalım. Düşünüp akıl süzgecinden geçirelim.
Sakın, nefsinize uyup duygularınız ile hareket etmeyin.
Kızgınlıklarınız, öfkeleriniz, kinleriniz, garezleriniz ve sevinçleriniz, üzüntüleriniz, heyecanlarınız, acılarınız sizi yönetmesin.
Eğer planlanmış bir art niyetiniz yoksa, bir hesabınız yok ise duygularınızın sizi yönetmesine izin vermeyin, aklınızı kullanın.
Buna göre, en büyük engel; “fikir ve şükür engelidir.”
Rabbim fikir ve şükür engelinden korusun.
