İyilik, her insana yapılan hakikatli dayanışmadır.
Muhtaca yapılmaz iyilik.
Muhtaç olmayana da yapılır..
İyilik yapıldımı gocunulmasın sakın.
Ben gocunmam..
Herkesede gerektiğinde yaparım bunu.
Herkeste yapsın bunu..
Geçen gün Adana'dan bizim rahmetli Oğuzun ablası aradı.
Epey konuştuk özlemiş beni..
Sözleştik Tekirdağ'da kızı var oraya gelince gidip alacağız.
Dedim tamam önce biz bir güzel gezeriz senide alır bize döneriz..
Benide hiç kırmaz..
Bazı konuşmalar insana ilaç gibi gelir.
Bu da bir iyiliktir senden büyük olmasına rağmen arıyor.
Moral veriyor geçmişten eski günlerden hoş sohbet işte.
Bazende kızdıklarım oluyor.
Bizim Karataş'ın köyünden eski bir arkadaşım o da özlemiş.
Gelmek istiyor ne deyim?.
Dedim kusura bakma sana kim hizmet edecek kızı bakıyor evinde.
Ben Adana'ya gelebilirsem uğrarım dertleşiriz.
Adana nere Çanakkale nere yolda ona bir yardımcı gerek..
Göze aldığına göre..
Desemki bir torba köyünden ebegömeci topla getir yok da demez.
Bir insanın gel deyince geleni olmalı rica minnet değil.
Var çok şükür..
Amma uzaklarda kaldılar hep.
İstanbul'dan aradı bir arkadaşım Tatar Türkü oda ne zaman geleceksin diyor.
Fazilet halanın cenazesinde Karacaahmette güya arabayla gittik.
Koştur koştur ben böyle durumlarda gülerim o da başladı gülmeye.
Güya cenazedeyiz..
Halbuki en fazla üzülen bendim.
Boğazda gemileri seyrediyordum evinin penceresinden.
Çokta hatırnazdı hala gitmedin mi çağırıyordu telefonla.
Böyle işte!.
O günler biraz daha sağlıklıydık geçti gitti seneler.
Bazen böyle anılar bitmez tükenmez..
Artık akıllı telefonlarımız var ırağı yakın eden bolca görüşmeler..
Yetti gari arkadeşler böyle işte bazen keder bazende neşe..
Hoşçakalın sağlıkla kalın.
TANRI TÜRKÜ KORUSUN!..