Yazıma bir hikaye ile başlamak istiyorum; Hikayeye şöyle…
Köyün çobanı can sıkıntısından ne yapacağını şaşırmış ve yüksek bir yere çıkmış köye doğru haykırmış, “sürüye kurt daldı…”
Köylü ellerinde ne var, ne yok tepeye hücum etmiş, yukarıya çıkmışlar ki; çoban oturmuş keyif çatıyor, köylü aşağıya inmiş…
Aradan hayli bir zaman geçmiş, çoban yine aynı haltı işlemiş, ahali kan ter içerisinde hücum etmiş ama yine kandırılmışlar…
Bu işten çok zevk alan çoban keyifle bir daha yapmak niyeti ile aradan zamanın geçmesini beklemiş, köylüde unutmuş…
Çoban yine aynı haltı işlemiş ama ne hikmektir, bu sefer köylü gelmemiş, sürüye gerçekten kurt girmiş koyunlar telef olmuş, çoban perişan halde köye inmiş, ahali sormuş bu ne hal?
“Kurtlar sürüye daldı feryadı, figan ettim siz gelmediniz”, ahali; "sen bizi iki sefer kandırdın, bundan sonra biz senin bir ALLAH dediğine inanırız, onun dışında güvenirliliğini yitirdin, bundan böyle içimizde yerin yok’’ diyerek çobanı kovmuşlar.
Hz. Mevlana demiş ki: “İyilik ettiğin kişinin şerrinden sakın!”
Kalbinde vicdanı olmayan, elde ettikleri makamları menfaati doğrultusunda kullanan, insanları küçük gören, ahlaki çöküntüye uğramış, nefsi arzuları yüzünden gözleri kör, kulakları sağır olmuş, çevresinden kopmuş, her canlıya tepeden bakanlar…
Cennet Mekan Başbuğumuz demiş ki: “Boş kafalı insanlar, makam sahibi olunca, o makamın kendilerine her çeşit kudret ve liyakatı sağladığını sanırlar.”
Köpeksiz yerde değneksiz gezenler bir gün birisi çıkar ipliğinizi pazara çıkartır, sonrada kuyruğunuzu kıstırır insanlardan kaçarsınız.
Hiç bir kötülük karşılıksız kalmaz, bir gün mutlaka hesap defteri açılır, bu dünyada olmazsa yarın ruzi mahşerde haklı, haksızdan alacağını alacak.
Hz. Muhammed buyurmuş ki: “Kimse yaşattığını yaşamadan ölmez.”
Bir adam düşünün her daim sorun çıkartan, kendisi ile barışık olmayan, olduğundan büyük gözükmeyi seven kibir abideleri… Kişiliği oturmamış toplum içerisinde yeri olmayan ve bulabilmek, kendini ispat etmek için her türlü hokkabazlığı yaparlar.
Haci Bektaş Veli ne güzel söylemiş; “Özü temiz olmayanın imanı olmaz…”
Bir adam düşünün her daim sorun çıkartan, kendisi ile barışık olmayan, olduğundan büyük gözükmeyi seven kibir abideleri açıkları afişe olunca rüyadan uyanıp dünyaya gelir fakat iş işten geçmiş, tiren kaçmıştır.
Bir büyüğümüz der ki: “Kirli zamana direnmek, varolmak demektir…
Nefsi emareleri yüksek olan zevatlar belirli bir süre sonra artık toplum içerisinde albenilerini yitirir ve bir daha kendilerini kabul ettiremez. Bu ağresif ve fevri davranışlar kişilerin toplum içerisinde albenileri olmadığı için olağan dışı hal ve hareketler sergilerler, bazen kendilerini üstün vasıflı insanlar olarak gösterme eğilimine girerler ve yanlışa yanlışla karşılık veririler.
Zakir Tercan