Allah'ın kendisine bahşettiği irâde ve ihtiyârını urgan edip, nefsinin eline vererek ona tâbi olanların, hevâ, heves, hırs zincirleriyle zincirlenip, ayaklarına bağladıkları kibir blokları ile ne kadar gülünç durumlara düştüklerini görüyor, pek çoğu dost bildiklerimiz olduklarından bu zelîl durumlara düçâr olmalarına gerçekten çok üzülüyorum...
Hırs, helâke sebeptir!
Kibir, Şeytân fıtrâtıdır!
Riyâ, münâfık vasfıdır!
Vefâ, mü'min sıfatıdır!
Bu insanların anlı şanlı günlerinde yanlarında yakınlarında bulunanların hepsi mi münâfıktı, hiç mi bir tane gerçek mânada dostları yoktu?!!
Hepsi, yalan gömlekli yılan mıydılar?!!
Mevsim değişti de, gömlek mi değiştirdiler?!!
Hiçbir yakınları yok mu ki; arkadaşım, dostum, kardeşim, ahiretliğim.. Sen bu görevden alındığından bu yana çok değiştin, falan mâkama aday gösterilmediğinden bu yana bütün savunduğunu iddia ettiğin değerlere aykırı, akıl almaz söylemler içerisine girdin, biz bunları sana yakıştıramıyoruz, gerçekten de sana yakışmıyor.. diyemiyorlar mı?!!
Ben, o dostlarımı dünya için değil, Allah rızâsı için sevdiğimden bu yazıyı kaleme aldım, İnşaAllah okuyup gereğince hareket ederler!
Kibir, ayağa bağlanan basit bir taş değil, Everest Dağınca devasa bir yüktür, o bağla ne yükselebilir ne de yücelebilir insanoğlu!
Şiir ;
Tevâzû, gönlü toprak
Eyleyen gönülde Hakk
İşte bu İnsan olmak
Kibir den horluk gelir
Alçak gönül yükselir
İlhami Erdoğan
(Ozan İlo)
