Sabah sabah nereden aklıma geldiyse… Erasmus Deliliğe Methiye kitabında ‘sen hiç mutsuz bir deli gördün mü‘ sözü dilime dolandı.…
Biraz kırık olmaktan ne zarar gelir.. sonra bizim mahallenin delileri düştü gönlüme.. Deli dediğime bakman… Allah dostları… Cinlerin Esrarı kitabının yazarı tasavvufun büyüklerinden İmam-ı Şibli hazretlerinin “Ben ve Hallâc aynı şey idik; beni divaneliğim kurtardı, onu aklı batırdı” der. Yani Mansur’u akıllı diye astılar beni deli sandılar asmadılar diyor… Hallâc-ı Mansûr’un en yakın arkadaşlarından olan Şiblî Hazretleri ilâhî sırları halka açmaması hususunda kendisini defalarca uyardığını söyler. Şibli Hazretleri, idamı sırasında Hallâc’ın yanından hiç ayrılmamış, arkadaşına en zor anlarında destek olmaya çalışmıştır. Hazreti Şibli ömrümce 3 şeyden ders aldım diyor:
- Birisi bir kadın, diyor. Karşıma geldi, saçı başı darmadağın, eşi başka hanımla kaçmış, bana eşimi bul diye yalvarıyor.
Hz. Şibli, ‘’Hanım önce bir edebe gel, saçını başını topla, kıyafetini düzelt, öyle gel '' deyince;
‘’Ya Şibli, ben bir adamın aşkıyla bu haldeyim, sana Allah Sevgilisi diyorlar, nasıl saçımı başımı gördün,'' diyor.
Bundan ders aldım diyor Şibli.
- İkincisi bir çocuk. Bir mum yaktım, nereden geldi bu ışık, dedim çocuğa.
Püf! dedi söndürdü mumu ve ‘’Nereye gittiyse oradan geldi amca'' dedi.
Anladım ki, benden daha üstündü o!...
- Üçüncüsü bir sarhoş, diyor Şibli.
Yapma oğlum! Bak hem günah, hem mahvolacaksın yerlerde, batacak üstün başın deyince,
‘’Boş versene ya Şibli, beni bir kova su temizler ama sen kusur gördün, seni hiç bir şey temizleyemez" demiş...
Hallacı Mansur’un infazının ardından yakıldığı rivayet edilir. İmam-ı Şibli Hazretleri de Hallac’ın küllerini cenaze namazı kıldırmış ve küllerinden idamına neden olan sözleri duyar… Cüneyd-i Bağdadi’nin öğrencileriydi hem Şibli Hazretleri ve Hallac… Çok uyarır Bağdadi Hazretleri..
Cüneydi Bağdadi Hazretleri Hallac kendine gelsin diye Hacca gitmesini tavsiye eder . Hallacı Mansur ne yaptı biliyormusunuz? ayağa kalktı Cüneyt Hz.lerinin etrafında yedi kere döndü ve ‘hacdan geldim, benim Kâbe'm sensin’ dedi.
Şeriat zahire göre hüküm verir.. sonuçta önce kırbaç cezası aldı .tam 300 kırbaç vuruldu.. her kırbaç vurulduğunda kırbaçtan ses geldi derler.. ‘Dayan Mansur’ Düşünün bu sesi duyan cellat buna rağmen şeriatın hükmünü yerine getirmek için devam etti kırbaçlamaya… celladın çıktığı seviyeyi akıl edin..
Cezalara, Bağdadi Hazretlerinin uyarına rağmen Mansur yine devam etti.. Cüneyd-i bağdadi Hazretleri de hırkasını çıkarıp cüppeyi giyerek hüküm veren heyetin içinde yer aldı ve Mansur idam edildi. Derler ye Mansura halk taş atarmış Mansur’un hiç tepki vermezmiş bu sırada İmam-ı Şibli Hazretleri gül atmış.. ‘Ahh’ demiş.. ne oldu demişler taşlara sesin çıkmadı.. ama gül atılınca canın yandı. Mansur, “Taş atanlar avam takımı bilmiyorlar, halden anlamazlar, onların taşı bizi incitmez ama, halden anlayan bir dostun attığı gül bile bizi incitti ve canımızı acıttı” der…
Allah bizi İbni Teymiyye gibi kibrimize yenik düşürmesin.. nefsine yenilip Allah dostlarına laf ettirmesin.. Niyazi Mısri'yi sevdiğimizden midir Kadızadeleri kızarız ama şeriat konusunda da dikkat etmek lazım.. şeriat olmadan çıkılan yolların bizi nereye götüreceği bellidir.. terki terk edenlere selam olsun… bütün delilere selam olsun… ne diyelim…
