Günün birinde bir adam çölde devesiyle giderken, kızgın kumların üzerinde susuzluktan ölmek üzere olan bir bedeviye rastlamış. Hemen durmuş, adamı kucağına almış. Su içirmiş, yüzünü gözünü yıkamış, torbasını açıp karnını doyurmuş. Adam biraz kendine geldikten sonrada devesini alıp yola birlikte devam etmişler.
Uzun bir yolculukmuş. Gece mola vermişler. Her ikisi de uyumuş. Sabah olup adam uyandığında bir de ne görsün. Ortada ne hayatını kurtardığı bedevi ne deve ne de bir damla su varmış.. Adam gece hepsini çalıp götürmüş.!
Çölün ortasında öylece kalakalan adam açmış ellerini; Eyyy İnsanoğlu! Suyumu-ekmeğimi-devemi-ipekli hint kumaşlarımı çaldın helal olsun… Ama insanlara olan güvenimi daha mühimi merhametimi çaldın ya... İşte o sana haram olsun…
Anlattığımız bu hikaye üzerine bizde deriz ki; sırtımıza binerek biryerlere gelip, makam, mevki sahibi oldunuz helal olsun… Hakkımızı çalıp, hakkı olmayana verdiniz ya işte o hakkımız size haram olsun…
Ucuz insanların üstüne kurulan hayaller, size pahalıya patlar. Çünkü ucuz insanların dünyası başka. Değer yargısı olmayanlara değer yüklemenin suçlusu bizleriz.
Para ve makam için tüm değerlerini satacak insanların “dava, ideoloji, insanlık, erdem, ahlak” gibi kavramlar üzerinden nutuk atmaları yüzsüzlüktür ve tiksinti vericidir.
Meğer utanmak ne büyük şeref. Ondan mahrum olmaksa ne iğrenç bir zilletmiş. Doğru olan şeyleri dahi yanlış görüp göstermek, bunların alışkanlıklarıdır.
Oysa ki; bir duruşu olmalı insanın… Bu yüzden gözümden, gönlümden düşen düşene. Rahmetli Osman Bölükbaşı'nın dediği gibi Dostları göğsüme göme, göme sinem; Karacaahmet Mezarlığına dönmüştür.
Birgün mutlaka suret-i haktan görünenlerin, fitne-münafık peşinde olanların maskeleri yavaş-yavaş düşecektir. Çünkü bunlar gittikleri yerin ocağını söndürürler. Allah bize bunları tek tek seyr-i alem yapacak. Bizde ibretle izleyeceğiz sonlarını.
Güvenmek sevmekten çok daha önemlidir. İnsan güvendiğini sever. Nankörler önce ekmek yediği ocağa hiyanet ederler! İhanet ettikleri yere saldıranlar bunlar olur, ihanetlerine haklı bir gerekçe oluşturma kaygısı ve çabasına girerler.
Karakteri bozuk olana kırk deve yükü sevgi ve saygı yüklesen gider kervanın başındaki eşeğe tabi olur. Hayat insana, kendi yüzlerini ve insanların binlerce yüzünü gösteriyor! Yol arkadaşlarınız, dostlarınız, kardeş belledikleriniz ve sevdiklerinizle yaşayıp gidiyorsunuz. Ama bir zaman oluyor ki, onlarla taban tabana ters düşüyor, doğrularınız ve hak uğruna dilsiz şeytan olmak istemiyorsunuz!
İnsanı yol değil, yol arkadaşları yorar. Size güven vermeyen kişilere güvenerek yola çıkmayın, inandıklarınızla yola çıkın. Yola çıkacağımız insanları yüzde yüz isabetle seçme şansımız ise maalesef yoktur… Çünkü bu seçimi veya elemeyi, esas itibariyle yapacak olan bizler değilizdir; yoldur, yolculuktur, yanımızdakinin dostumuz olup olmadığı, yolculuk esnasında ortaya çıkar.
Özellikle siyasette ve ticarette, bu yürüyüşlerin büyük bir kısmı hüsranla sonuçlanır. Tanıdığımızı sandığımız insanları tanıyamamış olmanın üzüntüsü ve şaşkınlığı, bizi yolculuktan daha fazla yorar. Tam da burada şunu sormalı: kırk yıl birlikte olmuş olsak bile, bir insanı ne kadar tanıyabiliriz? Yani iyi gün dostu olmak kolaydır, en mühimi, kötü gün dostu olabilmektir.
Kırk yıllık dostların birbirini yok saydığı günlerden geçiyoruz. Rabbim herşeyin hayırlısını versin… Vefa yangın varken seçtiğindir.! Söndükten sonra seçsen ne yazar, vazgeçsen ne yazar.!
Sadakat sevginin muhabbetin mayasıdır. Fikri mayası bozuk olanın sevgisi şaibelidir, çökmüştür. Allah sadık ve sıddık kullardan olmayı nasip etsin, gönüllerden düşürmesin. Her vakit duamız odur ki; Hak etmeyeni sevdirme bize Yarabbi. Öyle yapmacık sevgiler, göstermelik saygılar pek tutmaz yüreğimizde…
Başbuğumuzun dizi dibinde yetişen Lider Devlet Bahçeli’de der ki; “Benim yol arkadaşım; Haramı helâli bilen, Ülküdaşını kollayan, Çizgisinde net olan, Allahtan korkup kuldan utanan, Fitne, fesat işlerle uğraşmayan, Teşkilatın emrinde olandır..”
Liderimi tanır, Liderimi bilirim, Teşkilatımı bilirim… Bilge Liderimiz Devlet Bahçeli’ye inancımız tamdır ve her daim yanındayız. Gerisi "lafügüzaf”…
Zakir Tercan
