Gün olur, ülküsüz insanlara gıpta ile bakarsınız gelir, rahat yaşarlar.
Tıpkı şairin dediği gibi: ’’akl u şuur’’ları vardır bade içerler ve nihayet göçüp giderler.
Ülkücülerin hayatı bambaşkadır.
Sözlüklerinde rahatlık kelimesinin yeri yoktur. Daima bir mücadele içinde ömür tüketirler.
Hemen herkesle, her şeyle zaman zaman çatıştıkları görülür. Arkadaşları ile, aileleri ile, hatta sevdikleri ile…
Belli bir ülkünün esaslarından ziyade, politikanın değişen icaplarına uymayı tercih eden kudret sahipleriyle sık sık ihtilafa düşerler.
Çok defa, başları belaya girer; genede sinmezler.
Bu halleri kalabalıka göre uslanmamaktır. Kendilerine görede yılmamak.
Ülkücü dünya nimetlerinden yana nasipsizdir, gözü yoktur ki, nasibi olsun.
Bir lokma, bir hırka ona yeter.
Paraya karşı o kadar müstağnidir ki, halkın hayretine sebep olur,
Herkesin istediğini istemez, ne istediğini de herkes anlamaz.
Kendi zevkleri dışında zevk tanımayanların gözünde ’’zevksiz’’ bir adamdır.
Küçümserler onu, hayatı anlamamakla, üç günlük dünyanın hakkını verememekle itham ederler.
Böyle davranışlara hiç önem vermezler.
Elverir ki inandığına dokunulmasın!
