Fikrimiz, ideolojimiz güçlüydü. Bu yüzden fikrimizi kabul ettirebilmek için Ülkücüler olarak asla kaba kuvvete başvurmadık.
Lakin, karşımızda "İktidar namlunun ucundadır" diyen,"Kır Gerillası","Şehir gerillası" olduğunu iddia
eden Marksist-Leninist-Maoist (Komünist) örgütler vardı.
Liseler, Üniversiteler işgal edilmişti. Buralarda mesleki eğitim değil Marksist ideolojik egitim yapılıyordu. Ve bu eğitim ile okullarindan diploma alan SOL bir nesil yetişiyordu. (Uzun bir dönem doktor, avukat, hukukçu, akademisyen hakimiyetinin sebebi budur)
Sonra MHP kuruldu.
TÜRKİYE KURTULDU
Ulkü Ocakları kuruldu.
Üniversitelerde, gençlik içinde milli bir mücadele başladı.
İmanlı Anadolu gençleri, Ülkücüler baş eğmediler.
1000-2000 kişilik okullarda 20-30 Ülkucü genç ölümüne direndi. Kendilerine "Devrimci", "Gerilla" diyen örgüt militanları okullara Ülkücüleri sokmamak ıçin silahla, bombayla, kaba kuvvetle saldırdilar.
"Ne oldu?"
Asla yıldıramadılar.
Öyle gün oldu ki, yürekli 15-20 Ülkücü 500-1000 gerilla bozuntusunu sürüp attı okullardan
Ülkücüde fazla olan neydi?
İman ve inanç..
Peki bedeli ne oldu?
İstikballerinden oldular.
Ceza evlerine düştüler.
Şehit oldular.
Bunları öğünç vesilesi olsun diye yazmıyorum. Benim de yaşadığım 70'li yılların gerçeği bilinsin diye yazıyorum.
Peki sonra ne oldu?
Sol,-Komünist işgaller kırıldı.
Ünivetsitelerden Milliyetçi-Vatansever gençler mezun olmaya başladı.
Türkiye'nin geleceği kurtuldu.
Bugün rahat koltuklarında oturup 70'li yıllardaki mücadeleyi "Sağ-Sol Kavgası" olarak tanımlayan gafiller iyi bilsinler:
"Eğer Ülkücüler olmasaydi evlatları bugün özgür bir Türkiye'de değil, insanlık dışı bir zulmün demirperde karanlığında doğan mazlumları olurlardı"
Teşekkür beklemiyoruz.
Ama hiç olmassa tarihi yanlış anlamayın, yanlış anlatmayın!..