Hiç aklımdan çıkmaz Türkmen gardaşlarımızın uğradığı kırım kırım kırılmalar..
Bacağının biri bir arabaya öbür bacağı diğer arabaya bağlanıp arabaların ayrı yönlere gitmesiyle parçalanıp şehit edilmeleri..
Uyy gavim gardaşlarım siz orada biz burada ciğerimiz parelenirdi.
Unutulur mu?.
İşkencelerin böylesi unutulur mu?.
Aklımda bir ilahi vardı dilimin ucuna geldi başladım söylemeye.
Yemen ellerinde Veysel Garani diye..
Derken yemen deyincede Yemen türküsü aklıma geliverdi.
Alim yemendir gülüm çimendir giden gelmiyor acep nedendir diye.
İşte böyle söylerken Türkmenlere yapılan hınzırca acımasızca yapılan
Katliamlar geldi bitip tükenmeyen ecel dolu günleri..
Gözümden bir damla yaş düştü aktı gitti..
Düşünüyorumda okul kitaplarında neden yazılmaz?
Neden Türk çocukları bunları bilmez öğrenmez öğretilmez?.
Binlerce şehit verdiğimiz Ülkücü Hareket.
Ve çocuk yaşta idama mahkum edilen Mustafa Pehlivanoğlu..
Ekimin 7 si nasıl unuturuz?.
Anası unuttu mu ailesi unuttu mu ülkücüler unuttu mu?.
Kalbe dolan hüzünlü günler unutulur mu?.
Unutulmaz!.
Cümle aziz şehitlerimizin rahmeti duaları bol ruhları şad olsun.
Üzgünüm çookk..
TANRI TÜRKÜ KORUSUN!..